Yaralı Kadınlarımız

  Kadınlarımızı sadece çocuk doğuran ve neslin devamını getiren varlıklar olarak görmek ilkel insanların düşüncesidir. Varlıkların içinde en çok saygıyı hak eden ve incinmesin diye canımızı vereceğimiz kadınlarımız, annelerimizdir. Onları ağlarken görmek içimi en çok yakan bir durumdur. Dokuz ay anne karnında taşıyan ve geceleri bir gözü açık uyuyan evladı hasta olmasın diye üzerini örten, hasta olduğunda ateşi çıkmasın diye dua eden, dudaklarıyla atesimizi kontrol eden insan üstü halleriyle kraliçe kadar üstün canlarımız annelerimizdir.
  Yalnız bir erkeği yetiştiren de annelerdir. Anne yetiştirir ama insanda biraz nankörlük de vardır. Bu nankörlük de onu acımasız bir canavara dönüştürür. Sopa kullanır, yumruk kullanır, şamar atar ancak kalpleri taş kesilmiş bu varlıklar erkekler acımaz, hırçınlaşır ve şiddet kullanır. Vurur vurur hırsı geçene kadar vurmaya devam eder. Kadın bağırır ama duyan olmaz. Ne acı değil mi?
  Bu söylediklerim tüm erkekler için degil tabiki. Anneler ağlamasın ve üzülmesin diye can siperhane çaba gösteren erkekler de var. Kadınlarını mutlu etmek için yaşamını onlara adayanlar da  var. Sevgi varsa elbette melek erkek de var. Sevgi ile kalmalı kadınları yaralı bir kuş gibi görmeli ve onlara en kıymetli bir varlık olarak bakmalı. Sevgi ile kalın tüm kadınlar, mutlu kalın anneler.

Posted via Blogaway